Portugalia - miejsce godne odkrycia.

Długo zajęło mi przeanalizowanie, czy warto zapisać "słowo" w sprawie doświadczonego przeze mnie tripu do Portugalii. Stwierdziłam, że jednak tak. Bo zakątek ten jest naprawdę warty odkrywania i to wielokrotnego. Zapisana treść pozostaje, a wspomnienia mogą być ulotne.

Do Portugalii trafiłam ze studenckim biurem "Student Travel", które podbija tereny nieznane polskiemu turyście.

Trasa miała swój początek w Amsterdamie - Paryżu - Madrycie - Lagos - Lizbonie - Barcelonie - Nicei. W ciągu 14 dni przebyliśmy ok 7500 km zwiedzając : Holandię, Francję, Hiszpanię, Portugalię i Włochy. Obok transportu autobusowego, walczyliśmy pieszo i komunikacją miejską. Było różnie, ale kryzysów nie brakowało.

O każdym miejscu można pisać oddzielnie, ale ze względu na ogrom treści, ten wątek poświęcę nieznanej mi Portugalii.

Co mnie w niej zaskoczyło?
Przede wszystkim oczekiwałam energetycznego temperamentu, jak to bywało wśród Hiszpanów czy Włochów, a tu ciepło i uśmiech, lecz z opanowaniem i taką wewnętrzną powściągliwością.

Wpływy polityczne Wielkiej Brytanii oraz arabska przeszłość, powoduje że doznajemy mieszanki kulturowej w każdym aspekcie życia. Architektonicznie zwróciły moją uwagę małe okna, drzwi oraz ceramiczne kominy. Ściany wielu domów pokryte były obowiązkowo zdobnymi kafelkami - "azulejos", które również pokrywają kuchnie i łazienki tradycyjnych domów. Widoczny jest również styl manueliński ze wzorami orientalnymi i morskimi.

Te wzory pojawiają się na tradycyjnej ceramice, z której słynie portugalski przemysł.

W Lizbonie jednak mieszkania (należące do wielu artystów i dyplomatów), często odchodzą od tradycyjnej formy i są mieszanką stylu tradycyjnego czy art deko.
W Portugalii rządzi światło i to na podmiejskich ulicach i w domach (to "białe" państwo wywodzące się od charakteru ścian domów.) oraz woda - Ocean Atlantycki, który daje życie (pokarm, sól) i je zabiera (historyczne cmentarzysko żeglarzy).

Portugalia leży w strefie śródziemnomorskiej, gdzie można wyróżnić wyraźnie dwie pory roku : deszczową zimę i ciepłe słoneczne lato. Taki klimat wyraźnie widoczny jest w roślinności. Na stole obok owoców morza, znajdujemy : oliwki, figi, migdały, papryczki piri piri. Narodową potrawą Portugalii jest bacalhau, solony i suszony dorsz oraz grilowane sardynki. A do tego wino - Porto i jego wszelakie odmiany. Podstawowym napojem jest dla odmiany kawa, herbatę pijamy jedynie w stanach chorobowych. Biesiadowanie wieczorami w malutkich kafejkach jest podstawą. Co do słodkości, w Lizbonie obowiązkowo testujemy babeczki pastéis de Belém z budyniowym nadzieniem.

Wspominając o portugalskiej muzyce, słynie ona z fado , pieśni pełnych tęsknoty i miłości za powracającymi żeglarzami. Jest baardzo spokojna, inna od znanego nam hiszpańskiego flamenco.
Gdybym miała podsumować Portugalię krótki "myślami", wymieniłabym:

klifowe brzegi oceanu czystego i bardzo zimnego;
nieustające ciepło, praktycznie nieodczuwalne ze względu na panujące wiatry;
wypaloną ziemię i ogromne obszary roślinności zbliżone na pierwszy rzut oka do stepów;
błogi spokój ludzi, całkowity brak pośpiechu;
silne więzi rodzinne, przywiązanie do wspólnego biesiadowania;
widoczną religijność w architekturze (liczne kapliczki, kościoły);
gościnność, inną od polskiej :)
piłka nożna tu "numer one" każdego domu;
liczne "sz" w wymowie portugalskiej "Lagusz" :)
Fatima - miejsce objawień i pielgrzymek