Korsyka. To wyspa leżąca na południe od Włoch. Silnie zakorzeniona z tradycią włoską, należąca do Francji już od ponad 250 lat. Jedyny środek transportu, aby dostać się na to miejsce, to prom lub samolot, choć zimową porą nawet bywa trudno o prom, ze względu na małą częstotliwość kursów. Czas wodnego transportu zajmuje od 4 - 6 godzin, w dość dobrych warunkach promu.
Pierwsze, co rzuca się w oczy tej pozornie małej wyspy, to jej górzysty charakter. Miłośnicy wody i wysokości znajdą coś dla siebie. Jest to jednak wyspa, co zdecydowanie wpływa na krajobraz geograficzny tego terenu i też czynnik ludzki. Korsykanie nie uważąją się za Francuzów, a ich język "corse", to mieszanina mowy francuskiej i włoskiej.
Schronie w tym dość drogim zaułku dała nam Polska Misja Katolicka we Frnacji, której dom można również odszukać pod Paryżem. Oczywiście, wiekszość z nas pomyśli, że to miejsce modłów, ale ja bym nazwała, że to schronienie dla zmęczonych trasą podróżnków, tych modłących się i trochę mniej :). Ludność tutejsza jest podobna w zachowaniu do naszych górali, rzekłabym charakterna.
Roślinność tego terenu jest bardzo odmienna od tej, którą znamy z Włoch. Wysokie tereny i napływ morskiego powietrza, wpływa na jej dzikość i karłowatość.
Zbliżamy się do celu.
Korsyka żyje głównie z turystyki, też z wyższej półki:). Jachty to stadardowy widok.
Ajaccio - miejsce urodzenia Napoleona.
Bonifacio z widokiem na dolną i górną jego część. Do górnej dostajemy się na nóżkach lub kolejką na kołach.
Źródło: Wikipedia, fot. Cebrail
